Odszedł ks. Stefan Baldy

W poniedziałek nad ranem w wieku 68 lat zmarł ks. prałat Stefan Baldy. Człowiek - instytucja, inicjator niezliczonych społecznych akcji i przedsięwzięć, które nierzadko tylko dzięki jego zaangażowaniu znajdowały szczęśliwy finał. Ostatnim przedsięwzięciem, któremu oddał całe serce, bo dotyczyło jego ukochanej katedry, była renowacja średniowiecznego obrazu Matki Boskiej Opolskiej na ołtarzu głównym.

Urodził się 1 stycznia 1935 roku w Bukowinie, ale wychował się w Kluczborku, gdzie do dziś mieszka jego rodzina. Święcenia kapłańskie przyjął w 1958 roku. Jego pierwszą przystanią była plebania w Paczkowie, skąd został przeniesiony na parafią św. Andrzeja w Zabrzu. Potem kolejno został wikariuszem parafii w Strzelcach Opolskich, a od 1977 roku aż do śmierci był proboszczem parafii katedralnej Podwyższenia św. Krzyża w Opolu.

Otrzymał tytuł "Prałata honorowego jego Świątobliwości" - tytuł przyznawany przez papieża za wyjątkowe zasługi, był członkiem rady Konsultorów i Diecezji Rady Kapłańskiej (doradcy biskupa ordynariusza), dziekanem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, angażował się też mocno w prace Komisji Budownictwa Sakralnego. Został "zasłużonym obywatelem Opola". Przez wiele lat pełnił funkcje kapelana "Solidarności" i diecezjalnego Duszpasterza Służby Zdrowia i Policji.

Ks. prałat Stefan Baldy był wielkim miłośnikiem historii Kościoła na Śląsku i orędownikiem przywrócenia świetności jego ukochanej katedrze. W 1987 roku obronił pracą doktorską z zakresu historii kościoła. Spod jego ręki wyszło też kilkanaście interesujących publikacji na ten temat.

Kochał Opole, a szczególnie upodobał sobie Pasiekę. Nawet w ostatnich latach, kiedy złożony chorobą poruszał się na wózku, prosił rodzinę i przyjaciół, aby powozili go po mieście, aby mógł popatrzyć jak rozkwita i pięknieje.
Cieszył się, że po powodzi Pasieka wypiękniała.
Zawsze rozsadzała go energia. Kiedy angażował się w jakichś projekt, to całym sercem. Nie uznawał półśrodków, doprowadzał sprawę do końca. Jednym z ostatnich przedsięwzięć jego autorstwa jest pomnik Damy Pasiecznej, odsłonięty w piątą rocznicą Powodzi Tysiąclecia. Dla wielu opolan w trakcie tych najgorszych dla nich dni, to właśnie ks. prałat był największym oparciem. Organizował doraźną pomoc, dostarczał żywność, a po osuszeniu miasta starał się o meble i zaopatrzenie dla swoich parafian.

- W trakcie powodzi to właśnie ks. prałat najbardziej pomógł mnie i mojej rodzinie, a także wielu innym, którym wielka woda zabrała cały dobytek - wspomina prof. senator Dorota Simonides.

Senator Simonides mówi, że właśnie z dorocznych spotkań powodziowców i z tej specyficznej więzi, która się między nimi narodziła, powstał projekt Damy Pasiecznej.
- Prałat bał się, że pamięć o tamtych chwilach zginie bezpowrotnie, a ponieważ w tych dniach ludzie okazali sobie tak dużo dobra i wzajemnej pomocy, nie chciał aby pamięć o tym zaginęła - tłumaczy senator Simonides.

Uwielbiał Pasieką, ale jego największą miłością była katedra. Znał ją od podszewki. W trakcie remontu odnalazł trumnę ze szczątkami Jana Dobrego. Przez 13 lat w obawie przed peerelowską władzą trzymał tą informacje w tajemnicy. Dopiero po zmianie ustroju to sensacyjne odkrycie ujrzało światło dzienne.

Uroczystości żałobne rozpoczną się w piątek o godzinie 16 w kościele św. Sebastina, skąd procesja z ciałem prałata przejdzie do katedry. W sobotę o godzinie 10 w katedrze rozpocznie się msza pogrzebowa koncelebrowana, którą poprowadzi ks. arcybiskup Alfons Nossol i on też zadecyduje o miejscu pochówku prałata (bo taka była wola zmarłego). Rodzina prałata chciała, aby spoczął on obok swoich na kluczborskim cmentarzu, ale przyjaciele i najbliżsi współpracownicy zasugerowali, że miejsce księdza prałata jest w jego parafii, obok katedry.