Manhattan i Palm. Te budynki były kiedyś symbolami hutniczego miasta. Tak przez dekady zmieniał się Ozimek [ZDJĘCIA]

Ozimek to miasto w powiecie opolskim, położone 21 kilometrów na wschód od Opola. Jest położone jest nad rzeką Małą Panwią (prawy dopływ Odry), na Równinie Opolskiej, na pograniczu Niziny i Wyżyny Śląskiej, na Górnym Śląsku, w odległości 10 km od kompleksu jezior turawskich.

Miasto Ozimek swą nazwę zawdzięcza młynarzowi mieszkającemu nad Małą Panwią w połowie XVII w. Dziś już tego młyna nie ma. Po jego wyburzeniu, na tym miejscu i na terenie sąsiednim została zbudowana huta, z którą potem przez lata związany był rozwój miasta.

Huta Małapanew w szczytowym momencie zatrudniała kilka tysięcy osób i był największym pracodawcą w okolicy ( w roku 1975 było to 7052 pracowników). W latach 60 i 70-tych Huta była kuźnią kadr dla polskiego odlewnictwa. Posiadała własny zakład badawczy. Ściśle współpracowała z AGH w Krakowie i innymi uczelniami w zakresie prac badawczo-rozwojowych. W ramach praktyk studenckich i zatrudnienia absolwentów wyszkoliła wielu wybitnych odlewników, którzy później z sukcesem kontynuowali swoje kariery zawodowe w innych odlewniach.

W naszej galerii prezentujemy zdjęcia z różnych okresów w historii Ozimka. Widać na nich nie tylko zakład z jego kultowym budynkiem biurowym, zwanym Manhattanem. Są tam także ujęcia z budowy kościoła czy kultowego hotelu Palm. Wszystkie zostały nam udostępnione przez Mariusza Halupczoka, pasjonata historii ze Szczedrzyka. To niewiarygodne jak miasto zmieniło się od tamtego czasu.

- Większość zdjęć pochodzi z prywatnej kolekcji i skanów udostępnionych przez osoby, które mają oryginały i zgodziły się na udostępnianie zdjęć – mówi Mariusz Halupczok, pasjonat historii ze Szczedrzyka, który prowadzi
Strona „Gmina Ozimek dawniej”.

To nie jedyne hobby Mariusza Halupczoka. Ten stolarz ze Szczedrzyka prowadzi także domowe muzeum, w którym można zobaczyć kilkaset eksponatów. Część kolekcji żeliwnej jest w depozycie w Muzeum Hutnictwa Doliny Małej Panwi w Ozimku.

Pan Mariusz odnajduje te przedmioty na złomowiskach, na nielegalnych wysypiskach w lasach czy na starych strychach. Rzadko są w dobrym stanie, więc pan Mariusz czyści, je, sztukuje, maluje. Swoje zbiory powiększa także kupując różne przedmioty na aukcjach i giełdach.

Historia huty Małapanew
1 marca 1753 r. król pruski Fryderyk II podpisał w Poczdamie rozkaz, według którego na lewym brzegu Małej Panwi, między Krasiejowem a Schodnią, na miejscu młyna wodnego młynarza Ozimka – miała powstać żelazna huta. Budowę powierzył lustratorowi lasów Rhedantz’owi. Plan budowy obejmował dwa wysokie piece i jeden piec do fryszowania.
Z czasem Huta przyjęła miano ” Królewska Huta Malapane w Ozimku” (Hutte Malapane in Malapane).

Huta Małapane w Ozimku zasłynęła z tego, że zaczęła stosować koks do wytopów wielkopiecowych. Tu po raz pierwszy na kontynencie europejskim, w 1789 roku dokonano wsadu rudy i koksu, zamiast węgla drzewnego. Niemal równocześnie z zastosowaniem koksu, wprowadzano też inne innowacje.

Na początku XX w. w Hucie Małapanew istniały: 1 odlewnia stali, 1 odlewnia żelaza z oczyszczalnią i modelarnią, 1 tokarnia dla walców i warsztaty mechaniczne. W odlewni stali był piec martenowski o wydajności 5 ton. W listopadzie 1905 r. uruchomiono drugi piec martenowski o wydajności 6 ton. Po wybuchu wojny w 1914 r., huta musiała przestawić się na produkcję wojenną. W tym też czasie postawiono trzeci piec martenowski.

W 1980 r. uruchomiono automatyczną linię formowania „Künkel-Wagner”.**Równolegle z rozbudową huty następował wzrost zatrudnienia: w roku 1950 było zatrudnionych 4297 osób, 1955 – 5776, 1965 – 6011, a w 1975 najwięcej 7052 pracowników.**
W przeszłości huta rozwijała swój potencjał i infrastrukturę produkcyjną oraz jednocześnie infrastrukturę socjalną i miejską, która miała przyciągać szukających zatrudnienia pracowników i zachęcić ich do osiedlenia w Ozimku.

W latach 60 i 70-tych Huta była kuźnią kadr dla polskiego odlewnictwa. Posiadała własny zakład badawczy. Ściśle współpracowała z AGH w Krakowie i innymi uczelniami w zakresie prac badawczo-rozwojowych. W ramach praktyk studenckich i zatrudnienia absolwentów wyszkoliła wielu wybitnych odlewników, którzy później z sukcesem kontynuowali swoje kariery zawodowe w innych odlewaniach.

Wprowadzenie mechanizmów rynkowych w gospodarce oraz zmiana poziomu i struktury popytu, stworzyły nową sytuację ekonomiczną. Chcąc sprostać krajowej i zagranicznej konkurencji, huta dokonała głębokich zmian w organizacji zarządzaniu, majątku, produkcji, marketingu i sposobach finansowania. W pierwszym etapie restrukturyzacji (1993-1995) wydzielono działalności pomocnicze, tworząc na ich bazie spółki z o.o. z mniejszościowym udziałem huty. Sukcesywnie ograniczano też posiadany majątek nieprodukcyjny. Drugi etap restrukturyzacji obejmował lata 2000-2001 i polegał na utworzeniu na bazie wydziałów produkcyjnych jednoosobowych spółek huty. Dnia 1 stycznia 2000 r., rozpoczęły działalność spółki: „Małapanew” Maszyny i Konstrukcje, „Małapanew” Armatura i „Małapanew” Modelarnia, a dnia 1 lipca 2001 r. – Małapanew – Zakłady Odlewnicze.

Żródło: malapanew.pl