Życzenia ordynariusza opolskiego dla Czytelników nto. Biskup Andrzej Czaja: Niech Boże Narodzenie przyniesie nadzieję

Święta Bożego Narodzenia to święta wielkiej tajemnicy, a równocześnie święta błysku wielkiego światła. Tajemnica ta jest już wyrażona przez samą nazwę. Bóg przecież nie ma początku ani końca. Stworzył wszystko. A słyszymy o jego narodzinach. Tajemnica nie do ogarnięcia, nie do pojęcia. Jest ona równocześnie zwiastunem jakże radosnej nowiny. Skoro Bóg przyszedł na świat w Betlejem, zamieszkał pośród nas, to jest z nami. Jakaż wspaniała to prawda, że Bóg jest Emmanuelem.
Tym trzeba się przez te święta rozradować. Niech ta prawda nas poruszy do głębi jestestwa. Chciejmy z tej prawdy skorzystać, bo bardzo tego potrzebujemy. W naszej codzienności jest tyle lęków, obaw, różnych trudności.

Jak z wiarą się na nowo ową prawdę o Bożym Narodzeniu odczyta i uświadomi sobie, że Bóg nas kocha i jest z nami, rodzi się pokój. Słowa anielskiego zwiastowania pasterzom: “Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”, stają się jeszcze bardziej czytelne. Śpiewajmy o tym, że Jezus zstąpił z nieba na ziemię aby nas zbawić. Ale i o tym, że On pokój nam przynosi.

W znaku Dzieciątka Jezus owiniętego w pieluszki i leżącego w żłobie jest całe bogactwo. Spoglądając na Dzieciątko z wiarą odkrywamy, że to Dziecię to Król nad królami, Pasterz pasterzy, Baranek Boży, źródło naszego nowego życia, Bóg i Zbawca.
Życzę Wam takiego świeżego ubogacenia się Jezusem. Ale też Świętą Rodziną, która jest ikoną bliskości Boga ku nam i z nami, ale też bliskości między nami, gdy my, ludzie, otwieramy się na Boga i Jego obecność. Niech święta będą czasem otwarcia serc, otwarcia naszych domów, aby zaczerpnąć z wiarą tego, co nam one zwiastują.

W orędziu Bożego Narodzenia jest ładunek, dzięki któremu człowiek ma większe poczucie bezpieczeństwa, pokój w sercu. Spogląda na niepewne jutro z nadzieją, ponieważ Bóg jest z nami. Tego Wam Kochani życzę. Dzieciątko wyciąga ręce w naszą stronę i oczekuje przyjęcia. Jak je przyjąć? Wsłuchując się w Słowo Boże, przyjmując Jezusa w Komunii Świętej, ale też otwierając się na człowieka w potrzebie.

Niech to będzie czas familijnego przeżywania bliskości, ale też otwarcia serca dla ludzi biednych, samotnych, opuszczonych. Czasem wystarczy telefon, odwiedziny, życzenia w porę przesłane. Poczujmy odpowiedzialność za tych, którym się trudno rozradować, bo są w szpitalach, na oddziałach covidowych, w izolacji i kwarantannie.

Proszę, módlmy się w tych dniach więcej za chorych, cierpiących, konających. Ale też za służbę zdrowia o siły stosowne. Pamiętajmy też o modlitwie za tych, których już przy stole nie będzie. Niech oglądają Boga nie w znaku Dzieciątka, ale twarzą w twarz.