Tak wyglądały finały WOŚP w Krotoszynie ćwierć wieku temu! Wsiadaj do wehikułu czasu i zobacz to!

Finały Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy odbywają się od 3 stycznia 1993 r. w styczniu, zazwyczaj w drugą niedzielę. Bierze w nich udział blisko 120 tys. wolontariuszy w ok. 1,7 tys. sztabach nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie. Na terenie powiatu krotoszyńskiego działa obecnie pięć sztabów w Krotoszynie, Koźminie Wielkopolskim (obejmuje też gminę Rozdrażew), Kobylinie, Sulmierzycach i Zdunach. W tym roku odbędzie się 32. finał pod hasłem „Płuca po pandemii. Gramy dla dzieci i dorosłych!”.

Dzięki uprzejmości Krzysztofa Manisty, wieloletniego współorganizatora finałów Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy w Krotoszynie, możemy zobaczyć, jak wyglądały finały 20-25 lat temu.

- WOŚP w Krotoszynie wiatr w żagle złapał podczas VII i VIII finału. Potem już poszło z górki aż do wielkiego finału w 2005 ze studiem telewizyjnym w Krotoszynie. Rok 1999, czyli 25 lat temu to było istne szaleństwo. Sztaby powstawały wtedy bardzo spontanicznie i łączyły w sobie rzeczy, które wykluczały się całkowicie. Drużyny harcerskie działały z grupami subkulturowymi, rowerzyści z motocyklistami, rycerze z hiphopowcami, koła gospodyń wiejskich z grupami rockowymi. Każdy sobie pomagał. Sztaby organizowaliśmy już od jesieni ale było warto poświęcić parę miesięcy na taki efekt - powiedział nam Krzysztof Manista.

Kreatywność mieszkańców Krotoszyna nie znała granic. Organizowano koncerty, w każdej praktycznie wiosce grał sztab WOŚP. W kinie organizowano przedstawienia dla dzieci i dorosłych. Wtedy po raz pierwszy zaśpiewały krotoszyńskie VIP-y. Grano w piątki i soboty w Rozhulantynie, Country Klubie, sali w Kobiernie i w dziesiątkach innych miejsc.

- Tworzyliśmy genialne pomysły, mieliśmy swój patrol rowerowy, który pojechał do studia filmowego do Wrocławia, mieliśmy swój patrol pokojowy, który dbał o porządek na imprezach. Robiliśmy paczki dla dzieciaków w naszym szpitalu. Nasi reprezentanci byli w studio w Warszawie, jeździliśmy tam po gadżety. Pamiętam, że na jeden z finałów przywieźliśmy 30 tys. serduszek. Po jednym z finału zebrane środki musieliśmy zawieźć do Kalisza. Problem w tym, że nie mogliśmy unieść skrzyń z monetami. Na aukcjach poza złotym serduszkiem gościły najrozmaitsze cuda w tym stołek premiera. Wojtek Szuniewicz po jakimś spotkaniu ze znanym politykiem przytargał krzesło i je licytowaliśmy. Potem pojawiła się największa świeczka, która została wpisana do księgi rekordów Guinnessa - dodał Krzysztof Manista.

Nie brakowało ogromnej flagi, która sięgała od balkonu do schodów ratusza. W ogóle pierwsze światełka do nieba miały inny charakter.

- Były setki świeczek i zniczy, które tworzyły nam gigantyczne serduszko. Na rynku pokazy w wykonaniu hiphopowców, rycerzy, ratowników, strażaków, motocyklistów, teatru ognia. Sypaliśmy serce z monet, były fajerwerki i dziesiątki jeśli nie setki cudownych pomysłów tworzonych przez tak niesamowitych ludzi. Ja zupełnie nie wiem jakim cudem udawało nam się to wszystko ogarnąć. A potem jeszcze pisaliśmy do fundacji, aby nasz szpital był wpierany i to też się udawało. To dzięki WOŚP w Krotoszynie powstał Klub Rivendell i teatr ognia, pewnie potem "VIP-y śpiewają" i pewnie wiele innych wspaniałych inicjatyw. Dziękuję wszystkim, każdemu z osobna za to że wspólnie potrafiliśmy tworzyć tak cudowny klimat, tak cudowną imprezę i tak wielką wspólnotę bez podziałów - zakończył Krzysztof Manista.