Dżuma, tyfus, cholera. Bywały lata, że epidemie dziesiątkowały całe miasta i wsie na Opolszczyźnie

Pierwsze wielkie epidemie, które przetaczały się przez Europy i tym samym teren obecnej Opolszczyzny, miały miejsce w XIV wieku. Dżuma w niektórych rejonach zmniejszyła populację nawet o 80 procent i spowodowała daleko idące konsekwencje demograficzne, kulturowo-społeczne i polityczne. Tatarzy w 1346 roku wykorzystywali nawet zarazę morową jako broń biologiczną. Ciała zarażonych były przerzucane do obleganych miast.

Opolskie miasta i wsie nawiedzały także epidemie cholery. Bywało, że źródłem zakażenia wielu ludzi była jedna gospoda. W całej rejencji opolskiej tylko w latach 1831-33 zachorowało 3649 osób, z czego 2571 zmarło.

Opolanie musieli się zmagać także z tyfusem. Przenosiły go wszy, bo zakażenie człowieka następuje w trakcie drapania skóry, rozcierania wszy oraz ich odchodów na uszkodzonej skórze lub też w trakcie ssania krwi przez wszy.
Gdzie i kiedy szalały epidemie, które dotarły na teren dzisiejszej Opolszczyzny? ZOBACZ NA ZDJĘCIACH