Do rozdawaczy pieniędzy

Nasz świat jest światem materialnym i światem nierówności społecznej. Nie wymyślono jeszcze ustroju, który by gwarantował jaką taką równość ludzi. To jest utopia.

Można natomiast choćby próbować łagodzić różnice. Niestety, ten kto z różnych pobudek daje pieniądze innym – robi to na zasadzie dnia biedakowi ryby, zamiast dać mu wędkę. Inaczej mówiąc daje mu gołe pieniądze, które ten człowiek szybko przeje i znowu będzie biedakiem, zamiast dać mu pomóc mu w stworzeniu możliwości stałych dochodów wynikających z pracy.

Dlatego miliardy przeznaczane na przykład na żywność dla Afryki nie przynoszą spodziewanego efektu i nigdy nie przyniosą, mimo zwiększania się kwot. Tam powinno się inwestować w stworzenie warunków do rozwoju, a gdy ludzie poczują, że ich praca pozwala na utrzymanie się – nie będą potrzebowali pieniędzy od innych.

Niestety rozdawacze pieniędzy wolą przeznaczyć jakąś kwotę na jedzenie, czy lekarstwa, bo to łatwiejsze i przynosi szybszy efekt, ale tylko medialny.

Wróćmy jednak do Polski.

Działają tu dwie duże, prywatne stacje ogólnopolskie. Obie one rozdają codziennie dziesiątki, czy setki tysięcy złotych w tak zwanych konkursach, których
jedynym warunkiem jest odebranie telefonu i powiedzenie jakiegoś hasła lub wypowiedzenia słowa „stop”. Oczywiście pod względem prawnym jest wszystko w porządku. Tyle, że te ogromne środki mogłyby być wykorzystane do dużo bardziej potrzebnych działań, niż rozdawnictwo.

Często jest tak, że obie stacje apelują do słuchaczy o konkretną pomoc finansową dla kogoś tam, a za minutę okazuje się, że w konkursie jakaś słuchaczka czy słuchacz wygrywa samochód wart dziesiątki tysięcy złotych lub jest to gotówka liczona w dziesiątkach lub setkach tysięcy złotych. Gdzie tu sens i logika ?

Oczywiście pieniądze na nagrody są własnością obu stacji, więc mogą być wydawane tak, jak tego chcą właściciele stacji. Mnie chodzi o co innego. Jeżeli władze obu stacji, jak i innych uważają, że takim rozdawnictwem, a nie poziomem programu, przyciągną słuchaczy, to mają tych słuchaczy o niskim poziomie.

Nie mam nic przeciwko konkursom, ale nagrody mogłyby być dzielone: 1/3 dla słuchacza a 2/3 dla jakiejś organizacji pozarządowej. Gdyby dwie największe stacje i te mniejsze naprawdę przejmowały się nieszczęściami ludzi, czy zwierząt, to przekazywałyby pieniądze z konkursów choćby na fundacje zajmujące się zdrowiem, na fundacje zajmujące się opieką i pomocą dla zwierząt!!!

Z jednej strony stacja radiowa rozdaje set tysięcy złotych, a z drugiej np. TOZ w Opolu apeluje o sponsorów, bo ma do zapłacenia rachunek za operację psa i jego rehabilitację w wysokości 600zł (słownie: sześćset złotych). I nikt mnie nie przekona, że to normalne.

Kobieta, która przeznaczyła swój dom na „Azyl Nadziei” dla zwierzaków boryka się codziennie ze sfinansowaniem pożywienia i opieki medycznej dla nich, a z drugiej słychać w radioodbiorniku o bzdurnych konkursach z wygranymi liczonymi w setkach tysięcy złotych. A ile chorych osób, które muszą przejść skomplikowane operacje w zagranicznych ośrodkach można by uratować i przywrócić im radość życia?!

Dlatego apeluję do dwóch największych prywatnych stacji radiowych, tych mniejszych stacji radiowych, stacji telewizyjnych o skończenie z rozdawnictwem pieniędzy, a przeznaczenie ich dla potrzebujących. I wcale mi nie chodzi o to, aby rozdawacze pieniędzy zmienili się w instytucje charytatywne.
Aż tak naiwny nie jestem. Uważam jednak, że zwykła ludzka przyzwoitość podpowiada, że skoro ma się pieniądze i chce się je rozdawać, to powinno się to robić z głową łącząc zabawę z pomocą.

Z poważaniem – Bogusław Dmochowski