Rondo w centrum Opola zmieni patrona. Dotychczasowy będzie miał własną ulicę

Chodzi o rondo na ul. Oleskiej, na którym droga ta krzyżuje się z ul. Żeromskiego. Witold Pilecki jest jego patronem od ponad 10 lat.

- To znamienita postać w polskiej historii. Uważam, że Witold Pilecki powinien być bardziej eksponowany w naszym mieście. Dlatego uznaliśmy, że warto będzie uczynić z niego patrona drogi, która będzie prowadzić do Centrum Usług Publicznych – mówi Arkadiusz Wiśniewski, prezydent Opola.

CUP ma powstać na terenie w rejonie skrzyżowania ulic Ozimskiej i Plebiscytowej, gdzie niegdyś stała fabryka części samochodowych. Drogę prowadzącą na jego teren wykonano w 2018 roku. Na realizację czeka jeszcze połączenie tej drogi z ulicą Bohaterów Monte Cassino, na wysokości stacji paliw.

Budowa CUP ma wystartować na początku przyszłego roku. W większym budynku umieszczone będą wszystkie wydziały i miejskie jednostki zajmujące się obsługą obywateli. W mniejszym budynku będzie nowa siedziba Izby Administracji Skarbowej w Opolu. Całość ma być gotowa na przełomie 2021 i 2022 roku.

- Codziennie wychodzić będą stamtąd dziesiątki pism. W ten sposób będziemy sprzyjać pamięci Witolda Pileckiego. Jednocześnie na rondzie, któremu patronował do tej pory, upamiętnimy inną wybitną postać, czyli Alfonsa Zgrzebnioka – zapowiada Arkadiusz Wiśniewski.

Alfons Zgrzebniok był nauczycielem i działaczem samorządowym, a także komendantem Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska i jednym z dowódców pierwszego powstania śląskiego. Dowodził także drugim powstaniem oraz był zaangażowany w trzecie. W 1923 roku był współzałożycielem Związku Powstańców Śląskich.

Witold Pilecki był rotmistrzem Wojska Polskiego oraz żołnierzem Armii Krajowej. W 1940 roku dobrowolnie się poddał i trafił do obozu w Auschwitz. Tam stworzył strukturę konspiracyjną, która przesyłała raporty na temat sytuacji w obozie. To dzięki temu Zachód dowiedział się o skali ludobójstwa w Auschwitz. Z obozu uciekł w 1943 r., a w rok później walczył w Powstaniu Warszawskim. Po nim trafił do obozu jenieckiego, a z niego do armii gen. Andersa we Włoszech. Ten zlecił mu powrót do komunistycznej Polski i budowanie siatki wywiadowczej. Aresztowano go w 1947 roku, rok później został stracony.